بسم الله الرحمن الرحیم

دزدی نیمه شب ، پشت دیوار خونه ای رو سوراخ میکرد تا راهی به خونه پیدا کنه و دستبردی بزنه.
در اون دل شب همه در خواب بودند فقط یه نفر که بیمار بود و خوابش نمیبرد صدایی شنید و از جا بلند شد و اومد کنار پنجره ، پایینو نگاه کرد و گفت : تو کیستی ؟ چه میکنی ؟
او گفت : من دهل زنم ، دارم دهل میزنم .
آن مرد بیمار گفت : صدای دهل از دور شنیده میشود ، این چه دهلی است که صدا ندارد ؟
او گفت : دهل من با اون دهلها فرق میکنه و دهل من دهلی هستش که چند ساعت بعدش صداش در میاد.
صبح که شد صاحبخونه متوجه شد که تمام دار و ندارش رو دزد زده و دادش بلند شد
آنوقت است که صدای دهل به گوش همه میرسد
آری ....ما ها معمولا دچار همین مسئله شدیم
آری اگر خودمان را دچار خواب غفلت کنیم ، اونوقته که دزد ایمان میاد و دزدیشو میکنه و اگر هم که کار از کار گذشته باشه و دیگه وقت جبران کردن نباشه اونوقته که داد آدم بلند میشه . ولی چه فایده
آقای ضیاءآبادی میگن که آدمایی که دچار غفلت شدن دو نوعند : یا خواب هستند (یعنی چیزی نمیدونن) یا که خودشون رو به خواب زدن (یعنی میدونن ولی قبول نمیکنن) ، اگر کسی خواب باشه و صداش کنن بالاخره بیدار میشه ولی اگه خودشو به خواب زده باشه و نخواد بیدار بشه ، صدای هیچ بیدار کننده ای در او اثر نخواهد کرد.
ما ها که نمیتونیم کاملا بیدار باشیم و ممکنه خیلی وقتا در غفلت باشیم ، بهر حال سعی کنیم از اونهایی باشیم که اگه ندایی اومد بیدار شیم.
این هم لازمش اینه که روح رو جلا بدیم و در این دنیای مادی در دل برای مناجات با خدا و موعظه صالحان و دیدار با عالمان و ..... جایی گذاشته باشیم.

  اللهم عجل لولیک الفرج